«[…] Τώρα μόνο μια βαθιά γαλήνη κατακλύζει το ώριμο κορμί της, καθώς η επιδερμίδα, οι φλέβες, οι αρθρώσεις σκιρτούν. Κορμί που εξουσιάζει τον εαυτό του, που έγινε σοφό χάρη στη νοημοσύνη της σάρκας. Νοημοσύνη βαθιά της ύλης, της αφής, της όρασης, της γεύσης. Ανάσκελα στον βράχο, η Μοντέστα παρατηρεί πώς, χωρίς τις εύθραυστες παιδιάστικες φοβίες, οι ώριμες αισθήσεις της μπορούν να κλείσουν μέσα τους όλο το γαλάζιο, όλο τον αέρα, την απόσταση. Σαστισμένη, ανακαλύπτει τη σημασία της τέχνης που το σώμα της κατέκτησε σε εκείνο το μακρύ, σύντομο ταξίδι των πενήντα χρόνων της. Είναι σαν μια δεύτερη νεότητα, με τη σαφή επίγνωση επιπλέον ότι είσαι νέος, την επίγνωση του πώς να χαίρεσαι, να αγγίζεις, να κοιτάζεις. Πενήντα χρόνων, η χρυσή ηλικία των ανακαλύψεων· πενήντα χρόνων, η ευτυχισμένη ηλικία που άδικα συκοφαντείται από τα ληξιαρχεία και από τους ποιητές».
Η Σαπιέντσα είναι η αιρετική πριγκίπισσα του ιταλικού εικοστού αιώνα...
Le Monde
Υπάρχουν βιβλία που πέφτουν στο κεφάλι μας σαν μετεωρίτες, που μας θαμπώνουν και μας καίνε. Η Τέχνη της Χαράς είναι ένα από αυτά!
Andre Clavel, L' Express
Για να βοηθήσουν τους αναγνώστες να βρουν το βιβλίο που θα τους χαρίσει τη μεγαλύτερη απόλαυση, οι Γάλλοι βιβλιοπώλες διάβαζαν όλο το καλοκαίρι. Μεγάλη κερδισμένη η Γκολιάρντα Σαπιέντσα και η Τέχνη της Χαράς
Le Nouvel Observateur
Σου έρχεται στο νου η φιλοσοφική σκέψη του Ντιντερό, η ζωτική ορμή του D.H.Lawrence... Υπάρχει ταυτόχρονα η αγάπη του παιχνιδιού που είναι καταδική της...
Jean-Maurice De Montremy, LivresHebdo
Μέσα από το χείμαρρο των λέξεων γεννιέται με μαγικό τρόπο μια παράξενη λαχτάρα για τη ζωή. Για τη χαρά. Και ίσως και για τη σοφία
Fabienne Pascaud, Telerama