Ο Οδυσσέας στον Άδη

«Ξάφνου, ο Γιώργης τέντωσε το ρυτιδωμένο λαιμό του. Εκεί, στη μικρή ανεμοδαρμένη αμμουδιά της εξορίας του, μια μαύρη κουκκίδα πάλευε με την παραφορά της θύελλας…» Εδώ αρχίζει η ιστορία του παλαίμαχου ηθοποιού Γιώργη Βελλερεφόντη, μια ιστορία που διαρκεί λίγες ώρες, αλλά κρατάει μια ολόκληρη ζωή. Η πρώτη χειμωνιάτικη καταιγίδα ξεβράζει στη μικρή αμμουδιά, κάτω από το ερημικό σπιτάκι όπου έχει αποσυρθεί για να ζήσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του, έναν μισοπνιγμένο σκύλο. Ο Γιώργης τον βαφτίζει με το όνομα του σκύλου του Οδυσσέα –Άργο– και, μες στη μοναξιά του, ταυτίζεται με το γέρικο σκυλί και πείθεται ότι το μισοπεθαμένο ζωντανό θα κερδίσει το στοίχημα της ζωής. Μα είναι ο σκύλος που παλεύει με θεούς και δαίμονες για να γλιτώσει από τη μανία του θανάτου, ή ο ίδιος που αγωνίζεται να ξεφύγει από τη μάνητα της δικής του ζωής; Καθισμένος μπροστά στο «μαγικό» του τηλεσκόπιο, βυθισμένος σε μια ακατανίκητη υπνηλία, ο Γιώργης θα δει να παρελαύνουν μπρος στα μάτια του τα μυθικά πρόσωπα που σημάδεψαν το πέρασμά του απ’ αυτόν τον κόσμο. Ένα παλίμψηστο από πλάσματα παραμυθένια, προικισμένα με τις «μαγικές ιδιότητες» της φυλής των ανθρώπων...