ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Μοναδικότητα λόγου, ανέκφραστα βιώματα, συγκλονιστικές πνευματικές εμπειρίες, δρώμενα θεία και ιερά… Εγρήγορση του νου, όπου οι αισθήσεις συγκεφαλαιώνονται στην όραση… Καρδιά που πάλλει από συγκίνηση και αίσθημα αναξιότητας. Κείμενα συγκλονιστικά, όπου η ποίηση και η μουσική κυριαρχούν, αναλύουν και ερμηνεύουν. Πρόσωπα που ξεπερνούν την όποια φαντασία, κινούνται και εναλλάσσονται μπροστά μας. Κι ο πρωταγωνιστής, ο αγαπών και ανεχόμενος, ο θύων εαυτόν και ταπεινούμενος, ο «προσφερόμενος τοῖς πάσι». Πρόσωπο της Ιστορίας μοναδικό, κορυφαίο, σωτήριο. Από την «ἄκραν ταπείνωσιν» και το Πάθος του Σταυρού στη δόξα της Ανάστασης. Κυρίαρχος του θανάτου και αυτοζωή ο ίδιος, Κύριος των πάντων και όλων των κόσμων. Κι όλοι εμείς καλούμαστε στην πνευματική πανδαισία «ἐν κατανύξει καὶ σεμνότητι», ώστε να βιώσουμε το «ἑκούσιον Πάθος» του, ως λυτρωτικό πάθος δικό μας, από το θάνατο στη ζωή, στην αναστάσιμη Ζωή τη δική του. Κι όλα αυτά «σήμερον» και κάθε Μεγάλη Εβδομάδα ως «σήμερον» και κάθε ώρα και στιγμή ως «σήμερον», «τὸν ὀνειδισμὸν αὐτοῦ φέροντες» και της Αναστάσεως «τέκνα φωτός»· μετά του Χριστού, της Παναγίας Αχράντου Θεοτόκου, των αγίων Αποστόλων, και των αγίων «ληστών» και «πορνών», ότι «Χριστός ἔπαθε καὶ ανέστη καὶ διὰ τοῦτο λυτρωτὴς τῶν ψυχῶν ἡμῶν». Μεγάλη Εβδομάδα, «ὁδοιποροῦντες καὶ ἀληθεύοντες ἐν Χριστῷ ἀναστάντι, νῦν καὶ ἀεί…»