Στην αρχή του κόσμου και άλλα νεανικά διηγήματα

«Άρχισα να γράφω στα οχτώ» είχε δηλώσει ο Καπότε. «Στα καλά καθούμενα, χωρίς την παραμικρή έμπνευση από κάποιο συγκεκριμένο γεγονός. Δεν είχα γνωρίσει ποτέ μου συγγραφέα? στην πραγματικότητα, γνώριζα ελάχιστους ανθρώπους που ήξεραν ανάγνωση [...]. Η πιο ενδιαφέρουσα συγγραφική εμπειρία εκείνων των ετών [...] ήταν οι απλές, καθημερινές παρατηρήσεις που κατέγραφα στο ημερολόγιό μου [...]. Ένα είδος δημοσιογραφίας, μια τεχνική θέασης και ακρόασης που τα κατοπινά χρόνια θα επηρέαζε σε μεγάλο βαθμό τη διαμόρφωσή μου, αν και τότε ακόμη δεν το συνειδητοποιούσα, διότι παρ’ όλη την “επισημότητα” της γραφής μου, αυτά που εξέδιδα, επιμελώς δακτυλογραφημένα, ήταν λίγο ως πολύ μυθοπλασίες». Κι ωστόσο είναι αυτή η ίδια δημοσιογραφική φωνή των νεανικών διηγημάτων του Καπότε, τα οποία συλλέγονται στον τόμο αυτό για πρώτη φορά, που παραμένει ως ένα από τα συγκινητικότερα χαρακτηριστικά του πρώιμου έργου του – μαζί με τη σχολαστική περιγραφή κάθε διαφορετικότητας.

Από τον πρόλογο του Χίλτον Ολς

Στα δεκατέσσερα αυτά διηγήματα, που εντοπίστηκαν πρόσφατα στο αρχείο του συγγραφέα στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης –πρώιμες ενδείξεις της μεγαλοφυούς ικανότητάς του να δημιουργεί αλησμόνητους χαρακτήρες–, περιγράφονται άνθρωποι που μοχθούν στο περιθώριο του κόσμου τους. Ένα αγόρι βιώνει την αγριότητα της ενήλικης ζωής όταν καταδιώκει έναν δραπέτη στο δάσος· νεαρές κοπέλες ζουν τη χαρά και την οδύνη του πρώτου έρωτα· εν μέσω μιας ασύλληπτης απώλειας, μια γυναίκα παλεύει να σώσει τη ζωή ενός παιδιού που έχει τα μάτια του εραστή της· εκλεπτυσμένες μεγαλοαστές αφήνονται στη φθορά του κυνισμού – παιδιά και ενήλικες ζητούν, με την ίδια αγωνία, κατανόηση σ’ έναν κόσμο ύπουλο, γεμάτο προδοσίες. Ιστορίες για εγκλήματα και άγριες πράξεις? ιστορίες ρατσισμού και αδικίας? φτώχειας κι απόγνωσης. Αλλά και ιστορίες γενναιοδωρίας, τρυφερότητας, συμπόνιας και θαυμασμού για το μεγαλείο της ύπαρξης.

Tα νεανικά διηγήματα του Τρούμαν Καπότε συμβάλλουν ουσιαστικά στην κατανόηση του πώς ένα αγόρι από την Αλαμπάμα έγινε ένας σύγχρονος θρύλος των αμερικανικών γραμμάτων.