Η κληρονομιά – Βιβλίο 1: Έραγκον

Ένα αγόρι... Ένας δράκος... Ένας κόσμος περιπέτειας... Όταν ο Έραγκον, ένα φτωχό χωριατόπαιδο, βρίσκει μέσα στο δάσος μια γυαλιστερή γαλάζια πέτρα, νιώθει πολύ τυχερός για την ανακάλυψή του. Ίσως μ' αυτήν αγοράσει το κρέας που χρειάζεται η οικογένειά του για το χειμώνα. Όταν όμως ανακαλύπτει ότι η πέτρα κρύβει μέσα της ένα μικρούλη δράκο, ο Έραγκον δεν αργεί να συνειδητοποιήσει ότι του έχει δοθεί μια κληρονομιά σχεδόν τόσο παλιά όσο και η ίδια η Αυτοκρατορία. Μέσα σε μια νύχτα η απλή ζωή του γίνεται χίλια κομμάτια. Tότε αναγκάζεται να μπει σε έναν επικίνδυνο νέο κόσμο: τον κόσμο του πεπρωμένου, της μαγείας και της δύναμης. Με οδηγό ένα αρχαίο σπαθί και τις συμβουλές ενός γέρου παραμυθά, ο Έραγκον και ο φτερωτός δράκος του πρέπει να διασχίσουν την επικίνδυνη χώρα και να αντιμετωπίσουν τους σκοτεινούς εχθρούς μιας Αυτοκρατορίας που την κυβερνά ένας βασιλιάς διεφθαρμένος και δαιμονικός. Μπορεί ο Έραγκον να αντέξει το βάρος του θρύλου των Δρακοκαβαλάρηδων; Το πεπρωμένο της Αυτοκρατορίας ίσως βρίσκεται στα δικά του χέρια… «Ένα αυθεντικό έργο εξαιρετικού ταλέντου». The New York Times «Ο Κρίστοφερ Παολίνι, ξεκινώντας τόσο νωρίς την καριέρα του, κάνει μαγικά στον κόσμο της λογοτεχνίας.» People «Ένα από τα πιο ξεχωριστά επιτεύγματα της εκδοτικής παραγωγής αυτής της χρονιάς». The Observer «Μια εντυπωσιακή αρχή σε μια συγγραφική σταδιοδρομία που είναι σίγουρο ότι θα αποδώσει εξαιρετικούς καρπούς». Booklist «Tο βιβλίο αυτό έχει όλα τα χαρακτηριστικά του έπους, κάτι που σπάνια συναντάει κανείς σε σημερινά λογοτεχνικά έργα. O συγγραφέας γνωρίζει πολύ καλά τον κόσμο που πλάθει, γνωρίζει τον ήρωα και τους συντρόφους του, εμπλέκεται στην εξέλιξη της ιστορίας, με λίγα λόγια, συμπάσχει. O ήρωας είναι πολύ προσιτός στον αναγνώστη: ξεκινά αδύναμος, ευάλωτος και σιγά σιγά μαθαίνει από τα λάθη του, τις προδοσίες, τις μάχες που δίνει. Oι συντροφοί του εναλλάσσονται (εκτός από το δράκο του), αφήνοντας στον αναγνώστη μια -πικρή πολλές φορές- γεύση ζωής. Aν και ο όγκος του κειμένου με τρόμαξε στην αρχή, τώρα πια περιμένω τη συνέχεια με ανυπομονησία». Φίλιππος Mανδηλαράς, συγγραφέας